Ang Aking Bayani...

Ang aking bayani...

Ay wala. Hindi na nabubuhay ang mga bayani ngayon. Kung nabubuhay man, hindi na sa aking mundo. Ang mga bayani noon ay madalas dumarating, malit man o malaki o kahit ano pa siya. Nakakalungkot isipin na hindi na natin sila nakikita ngayon.

Ang mundo natin ay tinangkilik na ang lumang pilosopiya na "Mata para sa mata.". Ang mga tao ngayon ay nakatutok na sa hangaring makakuha ng makakuha at makuha ang pinaka na hindi na nila nawawari kung may mga paa na silang naapakan o kung ilan balikat o ulo na ang nasagi at nasaktan para makuha lang ang mga bagay na gusto nila.

Ang aking bayani ay WALA.

Ang mga bayani ay wala na sa Pilipinas. Kailan lamang sila ng mawala. Sa totoo lang, maraming tao pa rin ang sumubok para maging bayani. Sila iyong mga taong matapang, tapat, may moral, at handang isantabi ang sariling kapakanan para sa ikakaunlad ng iba. Malamang nakilala mo na ang ganoong klase ng "Bayani". Malaki ang tsansa na makilala mo ang ganitong klase ng bayani na kung saan makikita mo ang mga nasabi kong kalidad, pero binibigyan sila ng ibang pangalan o inihahalintulad sa ibang salitang sa tingin nating walang kwenta, tulag ng tanga, di praktikal, manhid, o kaawa-awa. Di mo naman masisisi ang iba kung bakit nila iisiping tumulong kung gayon na lamang din na kailangan din nila ng tulong. Pero sa tingin ko iyong mga bagay na iyun ang nakakapaghiwalay sa kanilang mga katangian bilang mga ordinaryong tao para tawaging "Bayani".

Makikita mo sa mga sitwasyong ito na ang mga tao ay di na inirerespeto ang mga "Bayani". Hindi na sila tinitingala o ginagawang inspirasyon o kahit na suportahan man lamang. Tingnan na lang natin sina Rizal at Bonifacio. Kapwa Pilipino rin natin ang nagpahamak at pumatay sa sa kanila. Ang mga katulad nila ay mahirap nang hagilapin. Masakit isipin na ang mga taong hangad ay kasarinlan ng ating bayan ay sila ang nagiging biktima ng paghahangad ng iba para sa kapangyarihan. Tao ang pumapatay sa Bayani. Walang kinalaman ang krypton, tubig, kuryente, o apoy sa kanilang pagkawala. Ito ang nagiging kondisyon na sumasalamin sa walang malay na pambansang kalakaran.

Ang mga Bayani ay madalas tumitigil sa gilid ng kalsada, upang tulungan ang isang kaluluwang na-istranded dahil sa nabutas na gulong. Ngayon, ang buhay ng mga Bayani ay nasa kapahamakan. Hindi mo kasi malalaman kung sino ang may pistol na nakatago sa at nakaipit sa loob ng sinturon.

Ang aking Bayani... ay wala.

Maraming digmaan na ang napagdaanan ng ating bansa. At marami tayong bayani na nakikipagdigma. Sila iyong mga taong nagpupumilit bumalik sa bakbakan kahit na kulay halaya na ang dugo. Mga taong walang habas na sinuway ang utos ng nakatataas upang iligtas ang kasamahang naiwan na wala ng pag-asang makita para makabalik pang buhay sa pamilya. Sila iyong mga taong pilit pumasok sa isang giyera, na di lingid sa kaalaman na maaring hindi na sila makakabalik para lamang sa hangaring magkaroon ng mas mapayapang buhay ang iba.

Ang aking Bayani...ay wala.

Kapag itinuring mong Bayani ang isa, magbibigay pressure lamang ito sa kanya. At ayaw ng ninuman na sila ay nape-pressure. Ayaw nilang maging mabuti o tingalain dahil sa pagiging bayani dahil mas napapalapit lamang sila sa kasawian. Mas madali sa buhay na ito na paminsan-minsan sumama ka sa agos. Mas madali na huwag mong ituring ang sarili mo bilang bayani at gawing trabaho ang pagtulong sa iba at isakatuparan na lamang ang makasariling pangarap.

Ang aking Bayani...ay wala.

Para sabihin na siya ang Bayani mo ay nangangahulugang mahina ka.

Paano kung nabigo ang Bayani mo at ipakita sa iyo na tao din siya na tulad mo? Nakakasakit ng damdamin hindi ba?. Upang maituring mo kung sino ang iyong bayani ay ang pagbibigay ng tiwala sa kanila. Alam nating lahat na ang pagtitiwala sa isang tao higit sa iyong sarili ay pagpapalapit sa katotohanang ikaw ang maaaring maisakripisyo.

Ang nga Bayani ay nabubuhay pa rin. Pero hindi na sila napapangalanan, hindi na nabibigyang pugay, at hindi pinagkakatiwalaan. Papaubos na ang lahi ng mga Bayani taun-taon. Nakakagulat nga lang at hindi sila isinasali sa mga listahan ng "Endangered Species".

Kung nakasaksi ka na ng taong matapang, tapat, at handang gumawa ng malaking bagay sa maliliit na paraan, para sa iyo, huwag na huwag kang magsasabi ng kung anuman sa kanya. Maging malapit ka, makinig ng mabuti, at magtiwala. Matututo ka ng marami.

Ang Aking Bayani...ay nasa tabi-tabi lang. Sana nga.

Copyright: Carlo Hernandez Andrion

http://carloandrion.multiply.com