I Held Her Breasts*

On a windy night of December, when the moon shines like a sun, I was walking, holding a pail when I saw her, I saw her standing near the tree. I ran towards her, but she was trying to move away. 

I grabbed her, but she resisted. I struggled for her, and now she is in my arms. 

I asked her to come with me. But she didn't oblige. I have no other option, she's resisting, so I immured her. 

After a while, I caught myself thinking of doing it with her. I am excited. And I have been very aggressive with her. But what can I do? She is the most full-grown, and most matured. 

I couldn't wait any longer. And the most-awaited moment is now only a grasp away. I let her lie, in the stalks but just like before, she is again resisting. Sure. I can manage to do it while both of us are standing. I just need to bend a little so that I can obtain the best position.

Ayos lang naman

X: O kamusta Diliman?
Y: Ayos lang.
X: Musta ang grades?
Y: Ayos lang. Mayroong uno, 1.5, 1.75, at dos. Dos ako sa English eh.
X: Ok lang 'yan. Musta Krus na Ligas?
Y: Ayos lang din. Kung no lang yung dati na nakita mo.
X: Eh yung mga kasama mo sa kwarto? Di ba apat kayo?
Y: Oo. Hindi naman umuuwi yung bumbero dun e. Tamabakan niya lang ng gamit.
X: E yung isa sa Engineering?
Y: Yung taga-Mandaluyong?
X: Oo yata? Siya ba yun?
Y: Di ko masyadong nakakausap. Salungat ang schedule namin.
X: Eh sinu-sino kausap mo dun?
Y: Wala.
X: Ano ba yan? Nakatira ka ba talaga dun? E yung isa yung naabutan ko dun noong summer?
Y: Ah yung Law student?
X: Oo yun!
Y: Gabi pasok nun. Tapos madaling araw uuwi. Nagba-blog yata. Tapos tulog buong araw.
X: E di napapanis laway mo dun?
Y: Ayos lang. Nakakapag-aral naman ako eh.
X: E sina Kuya Francis at Ate Doris? Hindi ka kinakausap?
Y: Bihira lang naman at kapag nagbabayad lang ako ng upa.
X: Eh yung mga anak nila di ka nakikipaglaro?
Y: Hindi. Anong lalaruin namin? Pero alam mo an cool ng mga pangalan nila. Si Dudoy yung lalaki.
X: Ah yung panganay na lalaki?
Y: Hindi. Siya yung bunso. Si Dudut ang panganay.
X: Haha. Cool name. Eh anong pangalan ng babae?
Y: Si Duday.
X: Hahaha. Eh ano bang palayaw ni Kuya Francis? Di naman 'D' ah.
Y: Malay ko. Siguro dahil 'Doris' yung nanay.
X: Oh ano namang pinag-uusapan niyo ni Dudoy?

'Endangered' Soon

With the ever-advancing technology, nothing could more impossible. It keeps on expanding, (like the universe) and thereby continue to efface some old things and traditions, including the good ones.


E-books are making their way into the market (the equivalent of conventional printed books) in the West and soon to hit the Asia in a larger scale when more people will be baited to purchase electronic devices that support E-books.

The Diamond Sutra, a Buddhist Holy text (868 AD), found in a cave in Dunhuang, NW China in 1907 is the earliest printed book to bear a date.

Now that printed books become less popular, bookstores (one of my dream business) are now forced down to close (because they can do nothing easy).


I don't blame Steve Jobs, but this sad thing sucks. Compared to US, Philippines is not that much of a reading nation because:


1. Books here are considered luxury because poverty is myopic.
2. Government does not tax imported books which kills the potential of local and budding writers because there is a tight competition in the market (that's another issue).
3. And kids are taught that everything is in TV. 




In the country, for a book to be regarded as a bookseller it must have sold 2,ooo copies (at least). Or ask Jessica Zafra for an update for the figure.


Photos of bookstores closing down because nobody wants them anymore breaks my heart. And this is not the right way to save trees.

Hilariously Stupid Barangay Blotters

BARANGAY      

BLOTTER

Compiled by Carlo H. Andrion

The following are real excerpts (including punctuations, grammatical errors, capitalizations. and phrasing) from the Barangay Blotter of a Barangay somewhere in Luzon, Philippines. A blotter is a logbook containing the narrative reports of crimes, and accidents happened or just simply any libelous statements made that are reported to the barangay authorities. A blotter is somehow an acceptable legal basis on trial courts with respect to the affidavits reported and written by either the complainants or respondents.

The editor has compiled these blotters for entertainment purposes only. The editor now owns the original manuscript of this blotter and is by far not intended for public reading. Names, location, plate numbers of vehicles, entities involved or any other relevant information were changed to protect their real identity. Read and learn through the mistakes of others.

1.     “Mr. Pedro Pedra coordinated on Barangay Secretary. Was told me dat confile a blotter. Purposes he have a suspek to do a negative symbol sign.” (Iniisip ko kung anong negative sign ‘yan. Integers ba yan?)

Eksodo ng karapatan: tatlong henerasyong pagkaganid sa Hacienda Luisita

Eksodo ng Karapatan
Ang tatlong henerasyong pagkaganid na umiiral sa Hacienda Luisita




Higit isang oras rin ang naging biyahe mula sa sentro ng lungsod ng Tarlak upang marating ang kabahayan ng mga obrerong gumagawa para sa Asyenda. Bigla kong naalala na dito pala galing ang mga tubong iniluluwas sa aming bayan sa Pangasinan. Madalas kapag dumadaan sila noon sa tapat ng aming bahay sisigaw kami ng ‘unas’ na tubo sa salitang Pangasinan. Nayayamot kami noon, sampu ng aking mga kalaro kapag hindi nila kami binabatuhan sa tuwing sila’y dadaan. Sisigawan naming sila ng ‘imut’ o madamot.
Pero sa araw na ito, batid ko na ang kanilang sentimyento. Hindi ko alam na sila pa itong matagal nang naging mapagbigay sa kanilang panginoong may-lupa. Kung alam ko lang sana noon.


Mas payak pa sa simple ang pamumuhay ng mga mangagawa sa Asyenda. Habang tinatahak namin ang kubong pagdarausan ng Basic Mass Integration (BMI) nadaanan namin ang maraming kabahayan. Wala ako halos narinig na ingay ng telebisyon o radyo na nakasindi sa lugar. Tanghali noon, marahil sa lahat nang pinagdaanan nila wala na sila sigurong panahon upang magpa-petiks pa.
Sa paglalakad, sumusunod sa aming paghakbang ang tingin ng mga matang tila may hinahanap. Mga matang uhaw sa karapatang ninakaw ng mga makapangyarihan. Mga matang umaasa na sa bawat estrangherong mapapadpad sa lupang pangako’y may magandang balitang hatid.




Doon ko nakilala si Poy at si Carlos. Sila ay pawing miyembro ng Samahan ng Kabataang Demokratiko ng Asyenda Luisita (SAKDAL).  Ang mga makabayang Kabataan na sa Asyenda ko lamang nakita. Mga aminadong hindi nakapag-aral ngunit mas matatas pa kung ihahalintulad sa mga nakapagtapos sa kolehiyo dahil sa bulag sa mga kaganapangng sosyo-politikal sa lipunan. Sila ang mga kabataang, bagaman salat sa kayamana’y may direksyon at layunin ang buhay. Mga dahilan kung bakit ko sila itinuring na makabayan.
Itinanong nila ang akin ang personal kong dahilan tungkol sa aking pagparoon.  Nais kong malaman ang ugat ng tunggaliang hindi naman dapat maranasan pa ng mga abang manggawang-bukid. Gusto kong maki-simpatya sa kanilang hinaing. Palakasin ang kanilang boses sa lipunan at gobyernong kumiling na sa panginoong may-lupa. Gusto kong patunayan na may mga tao pa ring naniniwala para sa karapatan ng mga maliliit at ang pagkampi sa mga naaapi.


At biglang tumayo si Carlos, naglalakad papalayo at maluha-luhang lumabas ng kubo. Tahimik ang iba ko pang kasama sa grupo. Parang nagpaulit-ulit ang pangyayaring iyon sa aking isipan. Tumatak iyon at lubusang binago ang aking pananaw.


PagkaHumaLIng sa Salapi, Panlilinlang, at Pang-aapi
Halos batid na ng lahat ang usapin sa Hacienda Luisita Incorporated (HLI). Sa sobrang dalas ng pagdaan nito sa ating mga pandinig, lumalabas na lamang ito sa ating mga tenga. Palasak kung maituturing ngunit siya nakalingatan na natin.


Napasakamay ng pamilya Cojuangco-Aquino ang HLI noong 1958 sa pamamagitan ng isang loan sa Government Service Insurance System (GSIS). Ayon kay Lito Bais pangulo ng United Luisita Workers Union (ULWU), nakasaad sa kasunduan na agad rin itong ipapamahagi sa mga magsasaka matapos ang sampung taon. Nakalulungkot isipin na matagal nang ipinagkait sa mga manggagawang-bukid ang dapat ay para sa kanila.


Dumating ang panunungkulan ni Cory, hawak pa rin ng pamilya ang kontrol sa lupain. At dito na sila sinimulang linlangin. Isinabatas ang Comprehensive Agrarian Reform Law (CARL) na sa ilalim nito ay ang pagpapatupad ng Comprehensive Agrarian Reform Program (CARP). Orihinal na layunin sana nito ay ibahagi na ang lupain sa mga magsasaka. Ngunit hindi doon natapos. Nagkaroon ito ng opsyon: ang Stock Distribution Option (SDO) sa ilalim ng Stock Distribution Program (SDP). Sa halip na ipamahagi ang lupa ay magkakaroon ng stock ang mga beneficiary nito. Masarap lamang pala sa pandinig.


Dahil sa bago ito sa pandinig, marami ang pumirma sa unang bugso ng pagpapatupad nito. Kung sa arawang sahod ay makakatanggap ang obrero ng P9.50, sa SDO ay bumababa pa sa P0.17 o labing-pitong sentimo ang nakukuha ng isang stockholder nito. May pangyayari pa umano na magbibigay ng tulong pinansyal ang pamilya at papipirmahin. Nakakagulat at nakakabigla na ang mga pirma ay nakalakip na sa listahan ng mga beneficiary na sumasangayon na sa SDO. “Dahil sa SDO, mas naging miserable ang buhay naming.” ani Ka Lito.


Nagpatuloy pa ang serye ng panlilinlang. “Nagkaroon ng Memorandum of Agreement (MOA) noon sa ilalim ng CARL. Kasama ang pagpipilian ang SDO o Land Distribution (LD). Nakakapanloko lamang dahil ang pagpipilian ng mga beneficiary ay ‘No to Land’ at ‘Yes to SDO’. Sobra na talaga.” Dagdag pa ni Ka Lito.
Taong 2001, nagkaroon ng upgrading ang HLI. Mas naging mechanized na ang pagsasaka na nagbunsod upang bumaba ng halos hanggang 300 na lamang ang magsasaka’t mangagawang bukid.


At nitong 2004 lamang, pinaikot-ikot sila ng mga ahensya ng gobyerno. Muling binuksan ang kaso. Nagkaroon ng rebyu ang pagpapatupad ng CARP sa HLI. Nagkaroon ng maraming ulit na petisyon. Naglabas ng desisyon ang Department of Labor and Employment (DOLE) sa ilalim ng rehimeng Arroyo na “nararapat ang pagbabawas ng manggagawa dahil nalulugi na ang HLI.”


Dahil sa pahayag na nalulugi na ang HLI, dumulog ang ULWU sa Department of Agriculture (DA) para sa agarang paglilipat ng mga titulo sa mga magsasaka. Ngunit “kumikita ang mga beneficiary” ang naging tugon nila. Tinukoy nila ang mga nasa ilalim ng SDP na tumatanggap ng kita kada buwan. Kita para sa kanila ang P0.17 o labing-pitong sentimo.

Larawan sa piling ng mga naging kasamahan at guro sa HLI.

Hanggang Libingan
Nobyembre 6, taong 2004 ikinasa ang isang malaking strike. Naparalisa ang operasyon ng HLI. Nagwakas ang strike matapos ang sampung araw sa pamamagitan ng inilibas na Assumption of Jurisdiction o ang pwersahang pagbuwag sa piket line na humantong sa isang masaker. Labing-apat ang nangamatay. Halos sangdaan ang sugatan, at daan-daan ang dinampot.
Nalungkot at nangilabot ako nang makita ko na ang bubungang sapin ng kubo ay ang tarpaulin ng mga listahan at larawan ng mga manggagawang walang-awang pinagbabaril ng mga elemento ng militar at pulisya.
“Maraming dugo pa ang kailangan nilang idilig sa lupa.” ani Ka Lito.
Naisip ko, ilan pa kayang manggawa ang dapat mahirapan upang maibigay sa kanila ang dapat ay para sa kanila? Ilang henerasyon pa ba ang dapat lumipas para ‘tunay’ na pakinggan ang kanilang hinaing? Ilang mga kabataang tulad nina Poy at Carlos ang dapat pang agawan ng pangarap nang dahil sa sigwa?
Umalis ako, sampu ng aking mga kasama at tuluyan nang nilisan ang Asyenda. Baon ko ang pangarap at hangarin na sana’y makamit na ng mga obrero ang hustisya’s karapatan na dapat ay matagal nang naiatang sa kanila. Nangangarap na sa aking pagbalik, mga matang hindi na binigo ng bulok na sistema ng lipunan ang sasalubong sa akin. At isang mala-tubo sa tamis na ngiti ang aking iniwan sa mga taong bumago sa aking buhay. ###

Tamis ng Kamusmusan: Mga batang nagsisipaglaro at nagkakatuwaan sa isang tumpok ng mga nabubulok na tubo.

Matuwid na Daan nga ba?

Madilim na kalangitan ang sumalubong sa akin sa lupain ng Luisita.

Matuwid na Daan Patungong Luisita? 

Gunita ng isang masalimuot na tunggalian

“Ang paghuhugas-kamay sa nagaganap na tunggalian sa pagitan ng mga makapangyarihan at maliliit ay nangangahulugan ng pagkampi sa panig ng mga makapangyarihan, at hindi ng pagiging neutral.” (Freire,1967)

Hacienda Luisita, sa lawak na higit 6,435 na ektarya o pinagsamang kabuuang sukat ng mga Lungsod ng Makati at Pasig ay ang ikalawa sa pinakamalawak na contiguous na asyenda sa bansa. Matatagpuan sa lalawigan ng Tarlak, sakop nito ang labing-isang barangay sa maraming munisipyo sa dalawang distrito ng lalawigan. Unang itinatag noong 1881 bilang Tabacalera, isang monopolyo ng tabako noong panahon ng Kastila. Ngunit dahil sa pagaay ng rebolusyong HUKBALAHAP noong 1950’s, naibenta ito kasama ang Central Azucarera de Tarlac.

Simula ng Matuwid na Daan

Eksodo ng karapatan: tatlong henerasyong pagkaganid sa Hacienda Luisita

Eksodo ng Karapatan
Ang tatlong henerasyong pagkaganid na umiiral sa Hacienda Luisita




Higit isang oras rin ang naging biyahe mula sa sentro ng lungsod ng Tarlak upang marating ang kabahayan ng mga obrerong gumagawa para sa Asyenda. Bigla kong naalala na dito pala galing ang mga tubong iniluluwas sa aming bayan sa Pangasinan. Madalas kapag dumadaan sila noon sa tapat ng aming bahay sisigaw kami ng ‘unas’ na tubo sa salitang Pangasinan. Nayayamot kami noon, sampu ng aking mga kalaro kapag hindi nila kami binabatuhan sa tuwing sila’y dadaan. Sisigawan naming sila ng ‘imut’ o madamot.
Pero sa araw na ito, batid ko na ang kanilang sentimyento. Hindi ko alam na sila pa itong matagal nang naging mapagbigay sa kanilang panginoong may-lupa. Kung alam ko lang sana noon.


Mas payak pa sa simple ang pamumuhay ng mga mangagawa sa Asyenda. Habang tinatahak namin ang kubong pagdarausan ng Basic Mass Integration (BMI) nadaanan namin ang maraming kabahayan. Wala ako halos narinig na ingay ng telebisyon o radyo na nakasindi sa lugar. Tanghali noon, marahil sa lahat nang pinagdaanan nila wala na sila sigurong panahon upang magpa-petiks pa.
Sa paglalakad, sumusunod sa aming paghakbang ang tingin ng mga matang tila may hinahanap. Mga matang uhaw sa karapatang ninakaw ng mga makapangyarihan. Mga matang umaasa na sa bawat estrangherong mapapadpad sa lupang pangako’y may magandang balitang hatid.